Bugün eve dönüş için Taksim'den dolmuşa bindiğimde acayip uyku bastırdı, yol boyunca kestirsem ne güzel olur diye düşündüm. Sonra sahil yoluna varınca dolmuşçunun muhtemelen biyerinin kalkıcaanı, arabayı o yana bu yana savurucaanı, o sırada uyumanın pek akıl karı olmadıınıı düşündüm. Sonra "ozaman sahil yoluna kadar uyuyim, hissettiğim ilk ani frende artık uyanmam gerektiğini anlarım" dedim.
Bi güzel uyudum. Sonra ani fren geldi. Hafif dikleştim oturduum yerde, gözlerimi açık tutmaya çalıştım, varmışız sahile. Sonra yanımdaki teyzenin içine dert olmuş, bu yolun çok tehlikeli olduunu, genç şoförlerin de çok kötü araba kullandığını, artık uyumasam daha iyi olacağını söyledi bana fısır fısır. Hak verdim.
Bi de, teyze çok moderndi. Modern insanlara yaşları kaç olursa olsun, "teyze" diyesim gelmiyo, tabi eğer gerçekten teyzem diillerse. Ama diyorum.
